XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Ondokoak ez datozen bitartean, euskal Ertaroko testuei neurri apalago batean J.A. G. de Cortázar-enak eman liezaieke jarraipena
Historia bere testuetan aztertuz irakatsi nahia guztiz nagusitu da Irakaskuntzan; erdaretako argitalpenetan garbi ageri zaigu joera hau, eta adibide hurbilik ez da falta
Gurean eta Euskal Herriaz oraindaino dugun bildumarik egokiena beronek izan beharko luke, baina geroak esango du azken bururaino iristerik baduen.
Beste gabe, ba, itzul gaitezen iruzkindu nahi den oraingo argitalpenera.
3.1.2. Barruti espazio-tenporala
Liburuan edukinari ezarri zaizkion mugek zerikusi zuzena dute, noski, proiektu osoko histori epekapenarekin, eta, horren arabera, obra honi zegokion barruti espazio-tenporalarekin.
Baina baita korronte historiografiko baten ubidetik letorkeen histori ulerpen batekin ere: hau da, VI-X. mendeetako tarte horri ezaugarri eta datu berezgarri orokor propioak ikusi izan dizkiotenen artean egongo litzateke biltzaile-autorea, eta, ondorioz, obra honen kezka ardatza.
Aro galdu bat ez, baizik definizio zaileko baina zinez berezgarriko baten aurrean egongo ginateke, bada.
Liburuari prepeziozko sarrera egokia eman zaio,
Holakoetan egiten den aukerak ezagumendu historikorako
Horregatik, unitate historiko konprenigarri bezala
Erromatarrek eta idazle klasikoek, hementxe, Pirinio katearen isurialde bietan eta baita euskal mendietan eta agian kantauriarretan ere topatu eta deskribatutako unitate etniko-kultural euskoideak zuzenesten zuen, Antzinatean, Pirinio-mendebaldeko komunitateez hitz egitea.
Eta ondoren, Lehen Ertaroan ere, eremu geografiko berberean gertatu zen herri-eztanda orokor bat (...)